[vc_row][vc_column][vc_column_text]”Kloddertje roze hierrrr, kloddertje roze daarrrr!” Wie kent deze woorden nog? Het is een bekende uitspraak van Tante Til, kunstenares in de kinderserie Familie Knots uit de jaren tachtig. Vandaag moest ik ineens weer aan haar denken. De beetje excentriek uitziende tante Til (gespeeld door Hetty Heyting), die ik als klein meisje aanvankelijk zelfs een beetje eng vond, maar nu meer dan kan waarderen met een grote lach op mijn gezicht.
Ze is kostwinner voor de familie en verdiend zogezegd ‘enkele slordige duizenden piekjes per schilderij’. De ijdele Tante Til heeft de gave om mensen met de roze verf te bedwelmen om ze zo weer op het rechte pad te brengen of om ze van hun problemen te verlossen. In dit fragment ontmoet ze voor het eerst de nieuwe buurvrouw, en komen een aantal vooroordelen bij elkaar.
Vooroordelen
Dit is voor de culturele sector, naar mijn mening, een van de grootste obstakels in de ontwikkeling van haar ondernemerschap. Er bestaat een beeld van de sector als elitair, creatief en dus vaag, geen ‘echte’ waardecreatie, maar het kost geld. Dit zijn maar even wat stellingen kort door de bocht. Echter in elke bagatellisatie of chargering zit wel een kern van waarheid. Het imago van de sector wordt door de sector zelf gecreëerd en in stand gehouden. Kunst met een kleine of grote K, discussies over “Wat is kunst?” en “Wie kan en mag daarover oordelen?”.
Ander perspectief begint bij jezelf
Ik was laatst bij een bijeenkomst van de zogenaamde Creatop. Ik heb mij verbaasd over de wijze waarop de creatieve sector werd benaderd en misschien wel zichzelf zag. Hoezo contact zoeken met het MKB? Negentig procent van het bedrijfsleven in Nederland is MKB en daar hoort de creatieve sector gewoon bij.
In mijn eerdere blog ga ik in op de rol van de kunstenaar en hun ontwikkeling via de Kunstacademies. Autonoom denken en een spiegel zijn voor de maatschappij staan centraal. Toch wil de sector, in bredere zin als gedefinieerde topsector, weer deel gaan nemen en niet alleen als waarnemer optreden. Dit is een belangrijke kanteling sinds lange tijd. Ik geloof niet zozeer dat het afschaffen van de subsidies hiertoe nu direct hebben bijgedragen of het topsectorenbeleid van Economie, Landbouw en Innovatie, maar veel meer de verandering van de tijd. Het is al veel eerder ingezet. Broedplaatsen als Sillicon Valley, of plekken in Amsterdam Noord, waar kunstenaars en creatieven, traditionele bedrijven aantrekken en bijdragen, soms onbewust, aan innovaties. Net als Tante Til met haar kloddertje roze, draagt de creatieve sector oplossingen en een ander perspectief aan voor problemen van de bedrijven in hun ontwikkeling. Samen bouwen aan de toekomst en vraaggestuurd vanuit beide kanten, zowel vanuit de creatieve sector als de andere sectoren. Als dit authentiek en autonoom van welk beleidsstuk dan ook, gebeurt, dan volgt de individuele economische waardecreatie vanzelf.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]